Η πιο οδυνηρή επίπτωση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974, σε ανθρώπινους όρους, είναι το τραγικό ανθρωπιστικό πρόβλημα των αγνοουμένων και των οικογενειών τους. Κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή, χιλιάδες Ελληνοκύπριοι συνελήφθησαν και κρατήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κύπρο από τον τουρκικό στρατό και τους Τουρκοκύπριους παραστρατιωτικούς, που ενεργούσαν υπό τις οδηγίες των Τούρκων στρατιωτικών. Επιπρόσθετα, πάνω από 2,000 αιχμάλωτοι πολέμου μεταφέρθηκαν παράνομα στην Τουρκία και κρατήθηκαν σε τουρκικές φυλακές. Κάποιοι από αυτούς δεν αφέθηκαν ποτέ ελεύθεροι και εξακολουθούν να αγνοούνται.

Εκατοντάδες άλλοι Ελληνοκύπριοι, τόσο στρατιώτες όσο και πολίτες, συμπεριλαμβανομένων ηλικιωμένων, γυναικών και παιδιών, εξαφανίστηκαν σε περιοχές υπό τουρκική κατοχή και σήμερα θεωρούνται αγνοούμενοι. Σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν καλά τεκμηριωμένες μαρτυρίες που αναφέρουν ότι τα αγνοούμενα πρόσωπα εθεάθησαν για τελευταία φορά ζωντανά στα χέρια του τουρκικού στρατού ή των Τουρκοκυπρίων, που δρούσαν υπό τις οδηγίες και την ευθύνη των τουρκικών δυνάμεων κατοχής.

Αυτό το ζήτημα παραμένει ένα ανοιχτό κεφάλαιο στην ιστορία της Κύπρου, επηρεάζοντας βαθιά τις ζωές των οικογενειών που αναζητούν δικαίωση και επιστροφή των αγαπημένων τους.