Η απόφασή τους να παραμείνουν στις πατρογονικές τους εστίες, παρά τις πιέσεις και τις δυσκολίες, αποτελεί ένα ισχυρό σύμβολο αντίστασης και αποφασιστικότητας. Η αντίστασή τους δεν είναι μόνο μια πράξη συναισθηματικής προσκόλλησης στον τόπο τους, αλλά και μια έκφραση του δικαιώματός τους να ζουν ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.

Η διαχρονική υποστήριξη των δικαιωμάτων τους από τη διεθνή κοινότητα, αν και όχι πάντα αποτελεσματική, δείχνει τη σημασία του αγώνα τους. Οι εγκλωβισμένοι συνεχίζουν να αποτελούν ένα ζωντανό παράδειγμα της σημασίας της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανάγκης για διεθνή αλληλεγγύη και υποστήριξη. Ο αγώνας τους είναι υπενθύμιση ότι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων δεν είναι απλώς ζήτημα νομικών διατάξεων, αλλά απαιτεί θάρρος, αντοχή και αποφασιστικότητα απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης.


«Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο, κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω»

Γ. Ρίτσος

#ΔενΞεχνώ