Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι οι εγκλωβισμένοι θα είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν στα σπίτια τους και να ζουν με αξιοπρέπεια, ενώ θα τους παρείχετο πρόσβαση σε εκπαίδευση, θρησκευτική λατρεία και ιατρική φροντίδα.

Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Παρά τις δεσμεύσεις της συμφωνίας, οι κατοχικές αρχές επέβαλαν αυστηρούς περιορισμούς στη ζωή των εγκλωβισμένων, παραβιάζοντας τα βασικά τους δικαιώματα. Οι συνθήκες που αντιμετώπισαν οι εγκλωβισμένοι, όπως η ανεπαρκής ιατρική περίθαλψη, η έλλειψη εκπαιδευτικών δομών και οι περιορισμοί στην ελεύθερη διακίνηση, ήταν αντίθετες με τις προβλέψεις της Τρίτης Συμφωνίας της Βιέννης. Αυτή η αποτυχία να εκπληρωθούν οι δεσμεύσεις της συμφωνίας δείχνει την περιφρόνηση της Τουρκίας για τις διεθνείς συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.