Η πολιτική εποικισμού της Τουρκίας στην κατεχόμενη Κύπρο δεν αποσκοπεί μόνο στην αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της περιοχής, αλλά και στην επιβολή ενός συστήματος πολιτικού ελέγχου μέσω της εξάρτησης των εποίκων από τις κατοχικές αρχές. Από το 1974, η Τουρκία έχει εφαρμόσει μια στρατηγική μεταφοράς πληθυσμού από την Ανατολία στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, δημιουργώντας μια νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.

Οι έποικοι που εγκαθίστανται στην κατεχόμενη Κύπρο δεν έχουν καμία ιστορική ή πολιτισμική σύνδεση με το νησί. Αντίθετα, είναι πλήρως εξαρτημένοι από τις κατοχικές αρχές, οι οποίες τους παρέχουν άδειες εργασίας, στέγαση και άλλες διευκολύνσεις. Αυτή η εξάρτηση δημιουργεί ένα σύστημα πολιτικού ελέγχου, μέσω του οποίου η Τουρκία διατηρεί τον έλεγχο της πολιτικής ζωής στην κατεχόμενη Κύπρο.

Η παρουσία των εποίκων έχει επίσης σημαντικές επιπτώσεις στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, η οποία αντιμετωπίζει αυξανόμενες κοινωνικές και πολιτισμικές εντάσεις. Η ευνοϊκή μεταχείριση των εποίκων από τις κατοχικές αρχές προκαλεί αντιδράσεις στους γηγενείς Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι βλέπουν τα δικαιώματά τους να παραβιάζονται. Παράλληλα, η αυξανόμενη επιρροή του φονταμενταλιστικού Ισλάμ, που συνοδεύει πολλούς από τους εποίκους, απειλεί την κοσμική φύση της τουρκοκυπριακής κοινότητας.

Το ζήτημα της εξάρτησης των εποίκων από τις κατοχικές αρχές είναι κεντρικό στην κατανόηση της στρατηγικής της Τουρκίας στην κατεχόμενη Κύπρο. Αυτή η εξάρτηση διασφαλίζει ότι οι έποικοι θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τις πολιτικές της Τουρκίας, καθιστώντας οποιαδήποτε προσπάθεια για επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό πρόβλημα ακόμη πιο δύσκολη.